Plastic Island
In de traditie van het futurisme, met een optimistisch geloof in de vooruitgang en de machine hebben wij een studie gedaan naar het opruimen van plastic in de oceaan. Een technische en tegelijk romantische verkenning naar een oplossing van een wereldprobleem waar niemand echt de eigenaar van is. Hoe krijgen we de niet afbreekbare plastic soep uit de oceanen? Het onderzoek speelt zich af in the Great Pacific waar 1000 mijl uit de kust van California een drijvend vuilnisveld te vinden is zo groot als de V.S.
De bal het werk laten doen
Er zijn op de aarde 5 grote gyren in de oceanen. Dit zijn ringvormige zeestromingen die de oceanen in balans houden en constant zijn. Voor het plastic in de oceanen zijn het enorme eindpunten, het plastic blijft hier grotendeels rondes maken totdat het afbreekt en zo klein wordt dat het naar de bodem zakt. Het eiland hoeft daarom geen wereldreizen maken, juist niet. Ze blijft in positie en vist lokaal de relatieve hoge concentratie van plastic. Door met digitaal gestuurde vliegers, geïnspireerd op de ideeën van Wubbo Ockels, kilometerslange membranen tegen de stroom in te sturen komt het plastic terecht in het eiland. Eenmaal in het eiland kan het gescheiden worden of zelfs verwerkt tot grondstof.
Inspirerende icoon
Chriet Titulaar zou gefascineerd zijn geweest door dit krachtige ontwerp. Als concept moest het aansprekend zijn maar vooral inspirerend. Tegelijkertijd moest het ook een simpele en toegankelijke oplossingsrichting zijn met beelden die in het oude magazine ‘KIJK’ niet zouden misstaan. We wilden immers positieve aandacht voor het probleem en dat is gelukt. Ook vanuit de Nederlandse plasticindustrie kwam er steun en aandacht in de vorm van lezingen en publicaties voor Nederlandse Rubber- en Kunststofindustrie NRK, Boskalis, Van Oord en BKVB.
Met dank aan / in samenwerking met: Jorne Jongsma en Wubbo Ockels
